Istorija dimničarstva u Evropi
Kolevka organizovanog dimničarstva u Evropi bila je Austrija. Ukazom cara Maksimilijana Prvog, na teritoriji tadašnjeg Austrijskog carstva 1455. godine, postavljen je i prvi stalni dimničar. Ovaj ukaz bio je istovremeno i začetak zakonskih odredaba u dimničarskoj delatnosti. Prvi dimničarski zanatski esnaf u Evropi je uspostavljen carskim ukazom 1664. godine, čiji se posao sastojao iz čišćenja dimnjaka i protivpožarne zaštite. Prvi zakon u ovoj oblasti donet je 1859. godine, u Austrougarskoj, po kojem su dimničari stručne zanatlije, a to zanatsko obeležje nose i danas.
Istorija dimničarstva u Srbiji
Prvog stručnog dimničara, došljaka iz Češke Lamberta Kluzačeka, Beograd je dobio 1863. godine. U to doba kod nas nije postojao nijedan drugi majstor ovog zanata. Tek 1886. godine, pojavljuje se još jedan dimničar, Jovan Đorđević iz Beograda, za koga se vezuje prvi pokušaj koncesioniranja ove profesije. Za vrlo kratko vreme Beograd je imao ukupno deset dimnničara, a u dokumentima iz 1891. već nailazimo i na dimničarski esnaf. U periodu do drugog svetskog rata i neposredno po njegovom završetku, u Srbiji, se ova vrsta usluga uređivala brojnim aktima i zakonima koji su relativno uspešno uređivali ovu, za društvo važnu oblast.
Savremeno dimničarstvo
Dimničarstvo je od svog nastanka imalo važnu ulogu i ustanovljeno je najviše zbog čestih požara koji su se dešavali u dimnjacima, a goreli su i čitavi delovi gradova.
U međuvremenu, naravno, mnogo se toga promenilo. Danas, dimničar nije samo kompetentan partner u zaštiti od požara, već i neutralni i nezavisni konsultant u području kontrole zagađenja i uštede energije. Savremena dimničarska služba nudi efikasan i ekonomičan način za sprovođenje zaštite od požara i smanjenje emisije dimnih gasova, a sve u cilju čistije životne sredine.
U 21. veku pred dimničarsku delatnost se postavljaju novi izazovi i nova područja rada i zaštite.
Dobro organizovana i stručna dimničarska služba pružanjem usluga kod svih vlasnika dimovodnih objekata i ložišnih uređaja kao i ventilacionih kanala i uređaja doprinosi:
• Smanjivanju broja požara – kontrolom i redovnim održavanjem dimovodnih objekata, ložišnih uređaja i ventilacionih kanala i uređaja se čuvaju životi i zdravlje ljudi i izbegavaju materijalne štete,
• Smanjivanju zagađenja životne sredine – smanjenjem emisije štetnih produkata sagorevanja, redovnim održavanjem sistema i smanjenjem potrošnje goriva,
• Uštedi u potrošnji goriva – redovnim čišćenjem dimnjaka, ložišnih uređaja i optimizacijom termoenergetskih postrojenja,
• Zdravijoj pripremi hrane – čišćenjem i održavanjem ventilacija masnih isparenja,
• Čistijem vazduhu u prostorijama i manjem obolevanju respiratornih organa – čišćenjem i održavanjem klima-ventilacionih sistema,
• Čistijoj životnoj sredini – upravljanjem otpadom smanjuje se zagađivanje životne sredine,
• Manjem obolevanju građana – smanjivanjem zagađivanja životne sredine,
• Smanjenju troškova u zdravstvu i većoj radnoj efikasnosti – kao posledica manjeg obolevanja građana.
